Een rondje United Nations Avenue bij 32 graden

Wat gebeurt er als je als buitenlander een rondje United Nations Avenue in Manila doet, van de Amerikaanse ambassade tot het treinstation. Zonder oponthoud is dat totaal een half uur wandelen. Maar ja, zonder oponthoud, dat is me nog niet een keer gelukt. Nu ook niet. Ik word al snel herkend door een vrouw met haar kind die ik vanmorgen wat geld toe had gestopt. Een brutaal nest. Ze vond 5 pesos (bijna 10 eurocent) niet genoeg en vraagt weer. Nu komt ook haar man in beeld met een kind op de arm, daarna nog twee jonge meiden met een kind op de arm en twee 'ĺoslopende' peuters. Het is een grote bedelfamilie daar op de hoek van de straat die er rondloopt, zit en ligt. Ik maak een foto en deel weer 5 pesos uit. Ook de vrouw die ik vanmorgen 100 pesos gaf toen ze bij een kruispunt lag te slapen, herkent me. Of beter gezegd: een van haar kinderen eerst. Zij ligt in een fietstaxi te slapen en vervolgens gaat ze met haar beide kinderen op de foto. Weer 5 pesos. Er komen nog enkele kinderen langs met de hand opgehouden, er zit een bedelende vrouw op straat me verwachtingsvol aan te kijken, een oude man prevelt wat tegen me en al versta ik hem niet, begrijpen doe ik hem wel, Een invalide man zit op straat bij een looprek en zingt in de hoop dat ik zijn zangkunsten waardeer. Ik zie nog een tand in zijn mond, De jongen van een bromfietstaxi roept me. Ik schud mijn hoofd, Aan de andere kant van de straat word ik door drie kinderen aangesproken en een kledingverkoper wil me een T-shirt verkopen. Bij de supermarkt, vlakbij het hotel, haal ik 4 flesjes water (33 cl per stuk) en een grotere fles water (1 liter) uit de koeling. De jongen van de kassa komt onmiddellijk bij me en vraagt of ik een boodschappenmandje wil. Ik zeg nee, maar als ik naar de kassa loop, wil ook de bewaker me een mandje geven. Ik reken af: elk flesje van 30 cl kost omgerekend 16 eurocent, een liter water 50 cent. Ik moet in totaal een euro betalen. Als ik de straat oversteek komt een jongen van de grote bedelfamilie weer achter me aan gerend. Ik loop door. In het hotel ontdek ik dat het meisje van de supermarkt me een flesje van 30 cl niet in rekening heeft gebracht. Dat bedrag zal ik vanavond ongetwijfeld weer uitdelen op straat.