Over zakkenrollers, moslims en T-shirts

Donderdag 26 december (tweede kerstdag)
De bedden in deze hotels zijn echt super. Een dik matras met nog een laag er boven op en vier dikke kussens. Ik ben 's nachts gewoon een beetje aan het kiezen welke kussen ik nou eens te grazen zal nemen. En de airco kan ik hier met de afstandsbediening goed afstellen.
Ik word ergens tussen 8 uur en half negen wakker en besef dat Sherryl nog een terug komt om haar 'telefoontasje' op te halen met daarin chocolade en gegevens van de nieuwe telefoon. Ze smst me al snel. Ze zal de boot van 9.20 uur nemen vanaf Bohol. Ze is om zes uur van huis vertrokken en met de bus naar de haven gereden. Een vroege boottocht zat er niet voor haar in. Het betekent dat ze pas rond 13.00 uur bij mijn hotel is. Ze heeft in twee etappes een Jeepney-taxi genomen voor een totaalprijs van 30 eurocent.... Ze heeft een paars jurkje aan, gekregen van haar zus. Ik had haar wat extra geld gegeven en daarvan heeft ze wat kleren voor de kinderen gekocht en een korte broek voor zichzelf. Voor mij heeft ze een pluche beestje als sleutelhanger gekocht met de naam van haar eiland erop. Daarnaast nog een paar bakjes met pinda's en twee appels met een netje om elke appel. Tegen beschadigingen... Haar vader blijkt gisteren niet thuis te zijn gekomen. Volgens Sherryl waren de boten allemaal vol. Hij zou nu wellicht morgen komen. Van het pakket met diverse soorten fruit op sap hebben ze ook nog niet gesnoept. Sherryl wil daarvan morgen een salade maken, want dan viert haar moeder haar 50-ste verjaardag. Ze ziet dus Sarah, maar dat snappen ze hier niet.....
We vertrekken naar de haven om een ticket voor de boot te kopen, de boot naar Iligan op het zuidelijk eiland Mindanao morgen. Maar dat valt tegen.....de eerste boot die van Cebu naar Iligan beschikbaar is gaat pas zondagavond 7 uur.....Ik vraag hoe lang de boot er over doet. ''Als je hier zondagavond om 7 uur vertrekt,'' zegt Sherryl, ''dan ben je er maandagmorgen om 9 uur.'' Ik moet even slikken. Wat? Veertien uur? Ze lacht, ja, veertien uur.....Dat kan niet. Dat ga ik niet doen. Bovendien kan ik ook om andere redenen niet wachten tot zondagavond. Mijn schema komt helemaal in de war, ik moet het hotel voor 12 uur verlaten en bovendien hebben Sel en haar man in Iligan al met ingang van morgen een hotel voor me geboekt. Wat zijn de andere mogelijkheden? Het vliegtuig, indien beschikbaar.
Daarvoor gaan we naar een groot winkelcentrum in Cebu waar een kantoor van Ceby Pacific is gevestigd. Mijn god, nummer 54 is net geweest, ik heb nummer 68.....Gelukkig telt het kantoor 24 zitplaatsen, maar het ware beter geweest om in deze drukke tijd tussen kerst en de jaarwisseling extra personeel in te zetten. Sherryl haalt intussen een flesje water, althans dat dacht ik. Ze komt terug met een flesje......kokosnotenmelk....Ook prima. Er is een vlucht beschikbaar, maar niet naar Iligan, wel naar het 100 kilometer verderop gelegen Cagayan de Oro. Ik heb geen andere keus. Dan moet Sel, de vrouw in Iligan, me maar van het vliegveld in C. de Oro halen. Ik weet dat ze dat zal doen. De vlucht duurt slechts 50 minuten, ik kies voor de vlucht van 11.30 uur, zodat ik om 12.20 uur in C. de Oro ben. De kosten bedragen 56 euro, maar daar komt nog 5 euro over heen voor mijn koffer van 20 kilo. Ik ben blij dat we dit zo hebben kunnen regelen en ik zal straks in het hotel Sel via Facebook waarschuwen.
Nou wil ik wel eens zien dat Sherryl een leuke jurk koopt. Vanuit het kantoor van de vliegmaatschappij lopen we recht op kledingstands af, kledingstukken voor 100 en 150 pesos... (1,70 tot 2,50 euro). Ze koopt eerst een blouse en later nog een lange kleurige broek, een soort legging. Totale kosten: 300 pesos of te wel 5 euro....
Daarna stoppen we bij een stand met prachtige T-shirts van Cebu in diverse kleuren. Ik koop er een voor Sherryl en dezelfde voor mij. Ze wil graag dat we die morgen beiden dragen. Daarnaast neeem ik nog 3 T-shirts mee. De 5 T-shirts kosten 1886 pesos, gemiddeld 6 euro per stuk. Dat is hetzelfde bedrag dat ik moet betalen aaan de bank voor elke geldopname die ik doe....de oplichters....Daar moet een Filipijnse caissiere bijna twee dagen voor werken...Oh, ik zou dat niet meer doen, die vergelijking....
Tijd voor koffie en een gebakje en gratis Wifi in de Filipijnse koffieclub....Dan met de taxi naar het hotel. Morgen eindelijk afscheid van Cebu en een weerzien met het eiland Mindanao na ruim een jaar. Terwijl ik hier in Cebu ben gewaarschuwd voor zakkenrollers, waarschuwen anderen me voor moslimextremisten op Mindanao. Gezellig land is dit zeg.